Vandaag is het precies twee weken geleden dat ik namens het bestuur een brandbrief stuurde aan
wethouder Knol. Mocht deze je zijn ontgaan dan raad ik je aan om deze alsnog op onze website te
lezen. Gelukkig mag ik concluderen dat dit voor de meeste van jullie niet geldt. Mijn mail en
Whatsapp stonden de volgende dag dan ook vol met berichten van betrokken leden die hun hulp
aanboden of hun goede ideeën wilden delen. Dank hiervoor!
Maar zoals ik al zei, we zijn nu twee weken verder. Wat is er in de tussentijd allemaal gebeurd? Nou,
zat! De brief heeft namelijk ook buiten Vriendenschaar voor de (hoog)nodige opschudding gezorgd,
waaronder bij de media maar ook de gemeenteraad. Eén gemeenteraadslid is zelfs vrijwel meteen
langsgekomen op het veld om de situatie te bespreken en, heel belangrijk, te visualiseren. Gelukkig
kon hij zich dan ook heel goed vinden in onze bezwaren.
Maar het belangrijkste is natuurlijk het meest logische vervolg als ik iemand een brief/mail stuur.
Namelijk, ik kreeg heel netjes een mail van de wethouder terug. Hierin benadrukte hij het allerbeste
met de sport in Bodegraven voor te hebben maar dat de gemeenteraad ook veel waarde hecht aan
de realisatie van woningbouw. En dat dit samen een lastige puzzel is. Hierdoor is er creatief
denkwerk en samenwerking nodig vanuit de sportverenigingen (lees: HCRB, VVB en Vriendenschaar)
om iedereen goed in te passen in de beperkte ruimte.
Mijn reactie? In kader van transparantie zal ik het belangrijkste deel hiervan letterlijk delen (inclusief
spelfout):
“Beste Dirk-Jan, ik begrijp heel goed dat het geheel een geweldig lastige puzzel is. En ik ben altijd een
voorstander van creativiteit en meedenken. Zolang deze mogelijkheid maar netjes op tijd aangeboden
word, daar wordt nog steeds volledig aan voorbij gegaan. Wij worden nu enorm met onze rug tegen
de muur geduwd. Dit is niet een beslissing die we even in een paar weekjes kunnen nemen. Waren we
een half jaar (of misschien een aantal maanden) eerder betrokken dan was dit al een heel ander
verhaal geweest.”
Kort gezegd vond ik zijn reactie een uitgebreide verklaring voor de gelopen gang van zaken, maar
simpele excuses las ik nergens terug. Zonder verder in details te treden heeft deze mailwisseling
gelukkig geleid tot meerdere telefoongesprekken en een online meeting met de
wethouder/gemeente waarin dit wel is gebeurd. Welgemeente excuses noem ik dat maar even. En
dit klinkt misschien cynisch, maar ik geloof oprecht dat deze welgemeend zijn. Maar helaas zijn
excuses niet voldoende, deze zijn achteraf namelijk makkelijk gemaakt. Want wij zijn pas echt
geholpen als het gehele voorstel wordt herzien.
Gelukkig wordt dit erkend vanuit de gemeente. Bij het huidige plan heeft de gemeente volledig
onderschat wat de daadwerkelijke ruimte is die wij als club nodig hebben, op speel-, trainings- en
sociaal gebied. Daarom volgen er in de komende weken nog meer gesprekken om de nodige ruimtes
daadwerkelijk gerealiseerd te krijgen, in combinatie met alle andere belangen die spelen. Zoals altijd,
we houden jullie op de hoogte!
Mike